Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΟΝΑΕΙ

Δεν έχω μάθει ποτέ στη ζωή μου να κρύβομαι πίσω απο το δάχτυλό μου... πάντα είχα το θάρρος της γνώμης μου και πάντα την λέω έχοντας κατά νού ότι Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΑΝΤΑ ΠΟΝΑΕΙ.
Προτιμώ όμως να πονέσει κάποιος με την ελπίδα να διορθώσει τα λάθη του.
Εκείνο που ενοχλεί  εμένα είναι ότι τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι είναι τόσο εγωιστές και εγωκεντρικοί που δεν διορθώνονται............
Τότε λοιπόν εγώ κουράζομαι και πλέον αδιαφορώ,  άλλωστε δική τους πρόοδος είναι αν θα διορθωθούν ή όχι και αυτό στην τελική εμένα δεν με αφορά.
Εκείνο όμως που δεν δέχομαι με τίποτα και για κανέναν είναι όταν βάσει του εγωκεντρισμού τους δήθεν αθώα και απρόσκοπτα πληγώνουν παιδιά.............
Αυτό δεν το δέχτηκα ποτέ και δεν το έκανα ποτέ όταν βρέθηκα σε ομάδες με παιδιά. Προσπαθώ πάντα να μην ξεχωρίζω κανένα και να τα βλέπω πάντα σαν δικά μου παιδιά ΟΛΑ. Με τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει το καθένα, άλλωστε αυτή είναι η ουσία όταν βρίσκεσαι και αναλαμβάνεις παιδιά.Θεωρώ ότι όποιος ασχολείται με παιδιά  - δεν έχει σημασία αν είναι κατ΄επάγγελμα, ή εθελοντικά - πρέπει να έχει εμπεδώσει οτι εδώ δεν χωράνε (ας μην πώ μίση..) κακίες και μικροπρέπειες.
Γι΄ αυτό γονείς φροντίστε να δώσετε στα παιδιά σας εκείνες τις αρχές για να  μπορούν να σταθούν στα πόδια τους έχοντας πάντα υπ΄όψιν σας ότι η αλήθεια είναι ΧΡΥΣΟΣ και στο τέλος πάντα ΛΑΜΠΕΙ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου